Janko Muzykant rzeźby z Kaniowa
Janko Muzykant rzeźby z Kaniowa
Artykuł ukazał się w magazynie „Mój Powiat” nr. 187 04-05/2021
Nie znam nikogo, kto dzisiaj tak jak ja z dłutem w dłoni zajmowałby się nazwijmy to rzeźbą użytkową, a konkretnie rzeźbieniem ram obrazów. Swoją przygodę z rzeźbiarstwem ludowym można powiedzieć rozpocząłem u boku ojca, który był stolarzem. Chodziłem z nim na spotkania z jego kolegami po fachu i słuchałem rozmów o rzeźbie w drewnie. Pamiętam Antoniego Handzlika z Kóz czy Wiktora Guszka z Hecznarowic - rozpoczyna naszą rozmowę
Karol Kóska 75 letni mieszkaniec Kaniowa w gminie Bestwina.
Po śmierci ojca w 1971 roku pan Karol prowadzi warsztat stolarski, w którym wykształcił wielu uczniów. W latach 80 ubiegłego wieku w swojej stolarni zaczyna tworzyć piękne, ozdobne ramy z drewna, które zaskakują oczy każdego widza. Rzeźbi ubogacone naturalistycznymi elementami ramy, zegary, wykonał nawet łóżko będące wierną kopią łóżka Henryka Sienkiewicza. Prace te były prezentowane na wystawach w Książnicy Beskidzkiej w Bielsku-Białej, Miejskim Domu Kultury w Czechowicach – Dziedzicach, Muzeum w Goczałkowicach – Zdroju.
Na pytanie o pomysły na tak oryginalne ramy odpowiada rzeczowo: - Zawsze pierwsze jest portret danej osoby, wtedy czytam o tej postaci i koncepcje ramy dopasowywuje do cech charakterystycznych osoby na portrecie np. rama doktora Zbigniewa Religi ma ornamenty medyczne, rama Henryka Sienkiewicza ma sporo książek, a że Wisława Szymborska lubiła róże, stąd jest ich wiele na ramach jej portretu. Dzisiaj takie rzeźbienie to ciężki kawałek chleba, komercja, ramy plastikowe, nowe technologie, zabijają artyzm stąd czuję się takim niedocenionym yan Goghiem, a czasem Jankiem Muzykantem, takie czasy. Jedną ramę wykonuję nawet 300 godzin więc ciężko sprzedać godziwie, dlatego wiele ram po prostu rozdałem, a przecież nie o to chodzi – kończy swoją opowieść artysta jakiego w dzisiejszych, skomercjalizowanych czasach próżno szukać. Z tym większym więc szacunkiem spoglądajmy na dzieła pana Karola, z zainteresowaniem oglądajmy portrety, ale doceńmy również komponujące się z nimi ramy, wszakże to jedna, wartościowa całość.
Tekst: Jarosław Jesionka
Zdjęcia: Sławomir Lewczak
Więcej zdjęć:
