400 lat od konsekracji kościoła w Bestwinie - wykład historyczny

Odsłonić ukryte piękno – jubileuszowe przygotowania w bestwińskiej parafii

                Niewiele jest na terenie diecezji bielsko – żywieckiej kościołów z tak bogatą historią jak ten w Bestwinie. Oglądając odsłaniane przez konserwatorów dzieła sztuki uczestniczymy w niezwykłej lekcji będącej szansą na lepsze poznanie naszych dziejów. Do „milowych kamieni” należą znaczące daty. 10 maja 1622 sufragan krakowski Tomasz Oborski konsekrował świątynię, która wcześniej była zborem kalwińskim (wcześniejsze ustalenia datowały konsekrację na rok 1632). W r. 2022 bestwińska parafia Wniebowzięcia NMP przygotowuje się do wielkiego jubileuszu 400 - lecia namaszczenia ścian kościoła świętymi olejami. Jednym z ważniejszych aspektów przygotowań jest cykl pięciu niedziel, które poprzez kazania i historyczne wykłady wprowadzają parafian i gości w zagadnienia związane z konsekracją. 2 stycznia zainaugurowano ten cykl – kazanie wygłosił ks. Ariel Stąporek, natomiast inauguracyjny wykład historyczny przeprowadził prof. Antoni Barciak.

Prof. Barciak to pochodzący z Hecznarowic emerytowany pracownik naukowy Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach - specjalizuje się w historii średniowiecznej i naukach pomocniczych historii. W Bestwinie gościł wielokrotnie, m.in. podczas 70 – lecia Gminnej Biblioteki Publicznej. Podczas swojego wykładu przedstawiał dzieje osadnictwa, kościoła parafialnego i religii katolickiej na terenie ziemi bestwińskiej od czasów najdawniejszych aż po XVII wiek. Zwrócił szczególną uwagę na oryginalność nazw miejscowych– nie ma w Polsce drugiej Bestwiny, drugich Hecznarowic a i Dankowice pojawiają się rzadko. Intensyfikacja osadnictwa to XI – XIII w., choć ludzie zamieszkiwali te obszary dużo wcześniej (kultura łużycka). Średniowieczne gródki stożkowate, takie jak ten bestwiński, pozwalają na zapoznanie się z ceramiką, bronią i innymi świadectwami życia przodków.

                Prelegent zauważył, że ziemia tutejsza była raczej mało urodzajna, rodziła głównie pośledniejsze zboża, toteż nazywano ją „ziemią owsianą”. Obok rolnictwa istniała jednak hodowla, można wyróżnić wypas owiec i – w szczególności – gospodarkę rybacką. Stawy w Bestwinie i w okolicach dostarczały ryb do Krakowa, a transport odbywał się Wisłą.

Czternastowieczne spisy dziesięciny i świętopietrza potwierdzają istnienie w Bestwinie kościoła i parafii. Znamy nazwiska proboszczów (plebanów) jak i właścicieli Bestwiny, kolatorów kościoła. Wyjątkowe miejsce w jego dziejach zajmuje wojewoda krakowski Stanisław Myszkowski. Był on wyznania ewangelickiego (kalwińskiego) i to jemu oraz jego małżonce Jadwidze poświęcone jest renesansowe epitafium. Są wszakże w kościele i inne, nieco mniej widoczne ślady przeszłości: inskrypcja w bocznym wejściu „A.K. 157 (2?)” jest być może „podpisem” budowniczego.

Ks. Cezary Dulka, proboszcz parafii w Bestwinie, zaprasza na kolejne spotkania z fascynującą historią. To pierwsze zostało dodatkowo okraszone muzyczną niespodzianką – z repertuarem świąteczno – kolędowym wystąpił zespół puzonistów „Trombojs”.